معلم عزیز خسته نباشی
یک سال تحصیلی را پشت سر گذاشتی و اکنون بعد از تعطیلات تابستان خود را برای سال تحصیلی جدید آماده می‌کنی.
نمی‌دانم تابستان را چه کردی و چگونه گذراندی؟ امّا هر چه بود گذشت. امید است که با خاطری خوش، گذشته باشد.
اگر تعطیلات با کمی رنج و مشقّت و گرفتاری همراه بوده ، امیدوارم آنها را تجربه‌ای برای آینده قرار داده باشی.
شیرینی‌ها در مقابل تلخی‌ها نمایان می‌گردد و ارزش‌ها در مقابل ضد ارزش‌ها، ارزش است.
راستی برای امسال چه داری؟ آیا با دست پر به کلاس خواهی رفت؟ آیا روش جدید‌تری برای کارت در نظر گرفته‌ای؟
آیا برنامه‌ریزی‌های خود را مطابق محیط کار تنظیم نموده ای؟ آیا ... شاید هم هیچ کاری نکرده‌ای و دست خالی به کلاس می‌روی؟
می‌دانی که بچّه‌ها منتظرند. نکند دست خالی به کلاس بروی. بچّه‌ها با احترامی که در وجودشان برای شما قائلند چیزی نمی‌گویند.
ولی آنها هم از تکرار روش‌های همیشگی و فرسوده خسته شده‌اند و بیش از این از تو انتظار دارند.
کمی هم به آنها بیندیش و فکر کن خودت می‌خواهی به کلاس بروی، از معلّمت چه انتظاراتی داری.
به هر حال هر کجا هستی امیدوارم از کارت خسته نشوی.
چند جمله هم درباره‌ی روشها برایت بگویم که حتماً به آنها دقت می‌کنی.
در آموزش و پرورش ترتیب واحدی که خاص عموم دست اندرکاران باشد وجود ندارد و روش‌های متعددی برای آن هست که مطابق واقعیات موجود هر واحد آموزشی و کلاس درس با مسئولیّت مربّی آن، اجرا می‌شود. بنابر این نتایج روشی که مربّی به کار می‌گیرد خیلی مهم است.
البته این روشها نباید خارج از چهارچوب اهداف عالیه آموزش و پرورش باشد و مربّی باید در نظر داشته باشد که هدف از ورود او به کلاس پیشرفت و تکامل جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کند.
در شروع کار ابتدا باید محیط را بررسی نمود و شناخت به آن بیدا کرد آنگاه با استفاده از کلیّه‌ی امکانات موجود در محیط به فعالیّت بپردازد. در این میان نباید از اثر گذاری بر محیط فراموش شود تا بتوانید به بهسازی محیط و عوامل آن بپردازید و این نیاز به کار و تلاش همه جانبه دارد.
توجه کنید که همه در این امر سهیم هستیم و کار به صورت یک پیشبرد جمعی مطرح است و شروع آن هم خودمان هستیم چرا که نیروی عظیمی را در اختیار داریم (حدود 16 میلیون نفر) آیا چنین نیرویی قابل توجه نیست؟
دیگران به سهم خود نباید خود را از ما جدا بدانند. چون می‌توانند تأثیرات زیادی بگذارند.
ممکن است بگویید با دست خالی نمی‌شود کار کرد و این قابل قبول نیست. بله ، کمبود فضای آموزشی
(که در حال حاضر بهتر از گذشته است) نداشتن امکانات آموزشی و ... کار را مشکل می‌کند.
ولی این نباید باعث توقف و یا کم توجهی ما در کار شود.
وقتی با کار به صورت تخصصی برخورد کنیم حتماً برخورد ما نسبت به مسایل و مشکلات و حلّ آنها بهتر خواهد بود.
این بستگی به خود ما دارد که بخواهیم با نخواهیم.
تخصص هم که تنها در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی نیست.
می‌شود با مطالعه و تحقیق سطح آگاهی علمی و عملی خود را بالا ببریم. امیدوارم روزی منزل هر ایرانی دانشگاه او باشد.
شاید بگویید که طرف غمی ندارد و از مشکلات بی خبر است ولی این را بدانید که اراده‌ی انسان بالاتر از همه‌ی اینهاست.
ما ثابت کرده‌ایم که می‌توانیم و اراده‌ی آن را داریم.
در خاتمه آغاز سال تحصیلی جدید را به به یکایک عزیزان تبریک می گویم.
ارادتمند همه‌ی دوستان بر تلاش ـ واعظی 402/6/29