شب قدر به ما می‌آموزد که همه چیز اندازه دارد.
( و گاهی این اندازه در بی اندازگی است. )
شب قدر یعنی خودت را اندازه‌گیری کن که تا چه اندازه حقِّ مردم و حقِّ خدا را رعایت کردی. آن وقت آه و ناله کن تا آهت تو را به خدا نزدیک‌تر کند و تعالی باشد برای تو.
اگر حقوق مردم را و حق الهی را ادا کرده باشی، شب قدر معنی پیدا می کند.
اگر در روابط اجتماعی و در ارتباط با حق، اندازه‌گیری خدایی انجام نشود و ستم کنیم دیگر گریه معنی پیدا نمی‌کند.
آه و ناله، اساسش معرفت است. گریه هم همین طور.
اگر معرفت نباشد آن آه بالا نمی‌رود و گریه فقط صورت ظاهری است و اثر نخواهد داشت.
آن سوزی که از نهاد معرفتی انسان درآید اثر دارد.
پس در شب قدر، تصمیم و جدیّت بر عفو الهی را خواستار شو و قرار را با خدا در اندازه‌گیری درست در حقوق مردم و حق الهی بگذار تا او ببخشاید آن چه را تاکنون کوتاهی کرده‌ای.
شب قدر، آن لحظه و فرصت مبارکی است که خدا به رحمانیتش به من و تو بخشیده است.
و شما عزیزان انشاالله موفّق هستید و بر من نیز دعا خواهید کرد. سیّد علیرضا واعظی